Bugari imaju “mafijaški barok”. Taj pojam je skovan za kičastu arhitekturu kakva se gradila od devedesetih, a koju su arhitektima diktirali njihovi “poduzetnici” po svom ukusu. Talijani imaju vijadukte koje je gradila mafija, a koji nisu vodili nigdje i zgrade koje su bile toliko solidne da bi se za koju godinu urušile.
Ima li Split nešto specifično u svom urbanizmu u zadnjih dvadeset i kusur godina, otkako je počela gradnja na Žnjanu nakon posjeta pape Ivana Pavla II., čime se može “pohvaliti” nekome tko dođe i reći: “Ovako se to radi u nas”? Može li splitski urbanistički horor biti atrakcija za tzv. bizarni turizam, u koji spadaju posjeti siromašnim getima po gradovima, ili lokacijama na kojima se čine samoubojstva ili pak područjima pogođenima...