”Les Amandiers” već u izvornom francuskom naslovu krije o čemu je u filmu riječ. Theatre des Amandiers je kazalište u pariškom Nanterreu u sklopu kojeg je i pokrenuta prestižna škola glume. Školu je osnovao Patrice Chereau, cijenjeni redatelj (“Intimnost”, “Kraljica Margot”, “Gabrielle”) i glumac (“Posljednji Mohikanac”).
Polaznica te škole u osamdesetima bila je i Valeria Bruni Tedeschi, domaćoj publici možda najpoznatija po ulozi u filmu “Lude od sreće”, i to u generaciji s Vincentom Perezom. Film pred nama, “Les Amandiers”, odnosno “Forever Young” (“Zauvijek mladi”), nadahnut je njezinim iskustvima iz Chereauove škole, a premijeru je imao u Cannesu.
Mlada nada Nadia Tereszkiewicz prema svemu sudeći je supstitut za Bruni Tedeschi u ulozi mlade glumice Stelle. Što je Stella bez svojeg Stanleyja Kowalskog? Stanley je ovom slučaju njezin kolega Etienne (Sofiane Bennacer) koji je, prirodno, dobio nadimak Marlon Brando.
”Zauvijek mladi” počinju jako obećavajuće, Stellinom audicijom za Theatre des Amandiers. “Mislite li da glumica treba biti ekshibicionistica? Zašto želiš postati glumica?”, neka su od pitanja komisije. “Osjetila sam da mi mladost prolazi, da uzalud tratim život”, govori Stella. Uz nju upoznajemo i ostale mlade glumce, među ostalima Etiennea, Victora (Vassili Schneider) i Adele (Clara Bretheau) koja je na audiciju došla bez gaćica.
“Patrice Chereau je netko tko me nadahnjuje” i “Želim govoriti tuđim riječima” neki su od njihovih razloga zašto se žele baviti glumom. Prvi krug prošlo je 40 glumaca, a na kraju će ih ostati 12 koji će “imati sreću da se upišu”. Upoznajemo i profesora drame Pierrea Romansa (Micha Lescot), kao i Chereaua; njega glumi Louis Garrel i pridodaje još jednu slavnu francusku ličnost u filmografiju nakon uloge Jean-Luca Godarda u filmu “Redoubtable” i Luja XIII. u “Tri mušketira”.
Chereau zadaje Čehovljeva “Platonova” o oženjenom seoskom učitelju i njegovim ljubavničkim dogodovštinama s nekoliko žena. Predstava se vrlo intrigantno u “meta” ključu isprepleće sa životima glumaca koji uskaču jedni drugima u krevet, i to u vrijeme bujanja AIDS-a. Međutim, srce filma “Forever Young” ne otkucava “120 otkucaja u minuti”.
Drama ubrzo prijeti postati zamorna i počinje koketirati s mladenačkom sapunicom kao nekakav “Beverly Hills 90210” u glumačkoj školi na festivalski art način. Film gubi početnu težinu s nizom predvidljivosti (eskalacija Etienneove ovisnosti), suspenzijom nevjerice (profesori konzumiraju drogu na poslu!?), ali i naprasnih skokova u vremenu i prostoru.
Baš kad gledatelj pomisli da će se dobar dio priče odvijati u New Yorku, gdje mladi Francuzi dolaze u glumačku školu legendarnog Leeja Strasberga, eto ih nazad u Parizu prije nego što kažete “metodska gluma”. Ipak, redateljica uspijeva vratiti dramsku težinu i stvari opet prožeti metafilmskim ili metateatarskim intrigantnostima kad mladi polako uče kako “gluma nije hobi niti beznačajna”, nego “opasna i odgovorna”.
Gluma ih dovodi do (ruba) emocionalnog sloma, čineći njihovu ionako krhku mladost još krhkijom, što se s likova predstave prenosi na glumce, a čini se i na njihove tumače. Emocionalni angažman Nadije Tereszkiewicz u ulozi Stelle prilično je opipljiv s ove strane ekrana.