Diamonds are a girl’s best friend, zapjevala je Ana De Armas kao Marilyn Monroe u jednoj od scena filma “Blonde”, podsjećajući na sekvenciju iz “Muškarci više vole plavuše” (“Gentlemen Prefer Blondes”, 1953.). Rekreirajući najpoznatije momente glumičina opusa, biografska drama je posebnu pozornost poklonila spektakularnoj pjevnoj i plesnoj točki “Muškarci više vole plavuše”.
Posrijedi je, na koncu, druga najpoznatija scena Merlinkine karijere nakon vjetra koji je zavijorio njezinu haljinu u “Sedam godina vjernosti” i inscenirao jedan od najseksi prizora u povijesti, potvrđujući glumicu kao ikonu. Međutim, “Gentlemen Prefer Blondes” nije samo po tome poseban za Monroe.
Upravo je film legendarnog redatelja Howarda Hawksa predstavio Marilyn kao platinastu plavušu u “full coloru” i lansirao je u hollywoodske zvijezde tri godine nakon što je skrenula pažnju na sebe sporednim nastupom u oskarovcu “Sve o Evi”. Nakon “Muškarci više vole plavuše” uslijedili su npr. “Kako se udati za milijunaša”, “Autobusna stanica”, “Princ i plesačica”, “Neki to vole vruće”...
Interesantno, Monroe je na plakatu i u uvodnoj špici navedena kao druga po redu glumica iza tada popularnije brinete Jane Russell koja je dobila 100 tisuća dolara za izvedbu Dorothy naspram njezinih 5000 za ulogu Lorelei. No, cijeli film je bio podređen plavuši Marilyn, počevši od naslova.
Monroe je dobila čast da, odjevena u pripijenu ružičastu haljinu, otpjeva najpoznatiju pjesmu o dijamantima. Za Lorelei se muškarci više okreću u odnosu na Dorothy, a klinci baš njoj govore da “ima puno animalnog magnetizma”. Konačno, Jane pred kraj filma glumi da je Marilyn (i dobro je “skida”), ne obratno, kad se Dorothy na suđenju predstavlja kao Lorelei.
Iako je sve to moglo inicirati rivalstvo između dvije glumice (i iniciralo ga je u medijskom smislu), Russell i Monroe nisu osjećale prijetnju one druge, naprotiv na snimanju su razvile snažno prijateljstvo puno solidarnosti, uzajamne podrške i odanosti.
To je koincidiralo s odnosom Dorothy i Lorelei u subverzivnom filmu, bitki spolova u formi mjuzikla, koji je, ispričan iz ženske perspektive, bio feministički ispred vremena, a značajan je i u Hawksovoj karijeri kao režisera sklonijeg muškim pričama gdje žene nisu nikad dobile ovakav tretman, već bi prije znale zabljesnuti “iz sjene”, poput recimo Lauren Bacall i Angie Dickinson (“Imati ili nemati”, “Rio Bravo”).
Na prvi pogled Dorothy i Lorelei bivaju kamerno tretirane kao seksualni objekti, kad u uvodnoj sceni pjevaju “Just two little girls from Little Rock”, ali ustvari su inteligentne i dominantne zavodnice, superiorne nad muškarcima, što će dokazati kad se otisnu na putovanje brodom za Pariz.
U jednoj plesnoj točki Jane je u centru pažnje, a (polugoli i mišićavi) muškarci, pripadnici “olimpijskog tima”, svedeni su na seksualne objekte i statiste umjesto obratno, slično kao i u sceni kad Lorelei pjeva “Diamonds are a girl’s best friend” i odbija udvarače, što će godinama kasnije inspirirati videospotove Madonne i Lady Gage.
A tek scena kad Dorothy skine hlače muškarcu, privatnom detektivu, angažiranom od strane oca Loreleina bogatog zaručnika da je s fotoaparatom uhvati u potencijalno inkriminirajućem položaju?! “Zar ne znaš da je bogat čovjek kao lijepa djevojka? Možda se nećeš oženiti djevojkom samo zato što je lijepa, ali bože moj, zar to ne pomaže?”, pita Lorelei jednog muškarca i sumira film.
Ako muškarce ponajprije privlači Loreleina (i Dorothyna) ljepota, zašto nju ne bi privlačilo njihovo bogatstvo. Kad Lorelei upozna starog bogataša, on će postati objekt i ona zamišlja veliki dijamant na mjestu njegove glave u najurnebesnijem trenutku filma. Dijamanti su (bondovskim rječnikom) vječni i najbolji Loreleini prijatelji, ali vječno je i njezino prijateljstvo s Dorothy, vječnije od neke romanse s muškarcima koji su “svugdje isti”.
“Dvije glave su bolje od jedne, hajde, držat ćemo se zajedno”, kaže Dorothy. Zajednički šoping dviju prijateljica, Lorelein prvi bez muškarca, samo je naizgled usputna scena filma u kojem detektiv izražava Dorothy čuđenje kako njih dvije, tako različite, mogu biti dobre frendice, podcjenjujući plavušu.
Dorothy ga poklopi riječima “Slušaj, nitko drugi ne govori o Lorelei osim mene. Ona je dobra djevojka. Samo je ne poznaješ...”. Mnogi ne poznaju Lorelei koja će u jednoj sceni poantirati “Mogu biti pametna kad je važno, ali većina muškaraca to ne vole”. “Gentlemen Prefer Blondes” pokazuje da je Lorelei (kao i sama Marilyn) puno više od praznoglave plavuše kakvom su je mnogi smatrali.